Η τσικουδιά, ταπεινή από τα γεννοφάσκια της, φτιαχνόταν από τα υπολείμματα των σταφυλιών της Κρήτης, ποικιλίες πανάρχαιες. Ήταν γιατρικό, το καλωσόρισμα, έναρξη για να φας, έναρξη για να γιορτάσεις, έναρξη για να κουβεντιάσεις.

Ήταν σημάδι λήξης, μετά από την κούραση της ημέρας, μετά το φαγητό, μετά το γλέντι. Υπάρχει σε όλα τα Κρητικά σπίτια, ακόμα και σε εκείνα μακριά από την Κρήτη αλλά έχει μονάχα ένα ιδιότυπο κανόνα.

Δεν το πίνεις ποτέ χωρίς συντροφιά. Ποτέ μονάχος.